Ovaj grad nalazi se na vrhu Pehova brda, nad njegovom strmijom stranom u neposrednoj blizini sadašnjeg naselja. Prvi poznati vlasnik zemljišta oko Vrnograča bio je pleme Kreščića, čiji su preci dobili ova područja od ugarskog kralja Bele IV. Ovo pleme, uz pomoć i suglasnost kralja Vladislav, izgradilo je u drugoj polovini XV stoljeća Vrnograč i Podzvid. Kasnije je Vrnograč došao u posjed Zrinjskih, što  su u gradu držali 100 konjanika koje mu je plaćao kralj, a u gradu su se nalazila još 32 kraljeva vojnika. 

Grad je imao oblik pravilnog četverokuta, s tri okrugle i jednom četvrtastom kulom na ćoškovima.  Na  njega su se nadovezivali gradski bedemi s brojnim puškarnicama i tako su zatvarali poveliko dvorište, obor. Ulaz u  gradski obor bio je sa istočne strane, gdje su se u bedemu nalazila vrata,  a iznad njih mala karaula, koja je služila kao stražarnica. Godine 1580. Vrnograč je razoreno nalogu austrijskog Ratnog vijeća. 

Osmanske vlasti su ga popravile 1636. godine. Iznad samog ulaza na sljemenu gradskog zida bila je izgrađena drvena džamija za potrebe stalne vojne posade, koja je  bila podređena krupskom kapetanu. Ova posada je u  prvoj polovini XVIII stoljeća brojala 100 graničara, a tvrđava je imala 2  veća i 2 manja topa. 

Vrnograč (near Velika Kladuša) 

This town was placed on the Hill of Peh, near todazs settlement. First known owners of land round Vrnograč were members of Kreščić tribe, whose ancestors got this place form Hungarian King Bela IV. This tribe has built Vrnograč and Podzvizd in the second half of the 15th centruy with help of King Vladislav. Later Vrnograč belonged to Dukes Zrinski. They had a 100 equestarians and 32 soldiers paid by the King. 

The town had quadrangle shape with  three circle and one  quadrangle tower on its angles. Town ramparts with loopholes were attached to the tower . The ramparts were surrounding town yard. Entrance to the town yard, with doors and watchtower above, was placed on the eastside. In 1580  this town was destroyed by order of the Austrian War Council. 

It was restored by Turk sin 1636. Above  town entrance they built a wooden mask for needs of permanent crew under command of Captain of Krupa. In the first half of the 18th century the crew included  a 100 border guards. The fortress was supplied with two bigger and two smaller cannons. 

Tekst i slike obradio: Igor Pečenkovic dipl.ecc.hot. 

Izvori: JU „Zavod za zaštitu kulturnog naslijeđa Bihać“ popisni registar,“Stari gradovi Unsko-sanskog kantona“ Zavod za zaštitu kulturnog naslijeđa Bihać i Muzej Unsko-sanskog kantona,februar 2009, internet, http://old.kons.gov.ba/